MABANGIS NA LUNGSOD

I. Pagkilala sa may Akda

Si Efren R. Abueg ay premyadong kuwentista (Palanca Memorial Awards for Literature) at nobelista (Gantimpalang Liwayway). Nahirang siyang National Fellow for Fiction para sa 1998-1999 ng LIKHAAN: U.P. Creative Writing Center. Propesor ngayon sa De La Salle University, siya'y masigasig na lektyurer sa wika at panitikan.

II. Uri ng Panitikan

Ang akda ay isang maikling kwento. Ito ay halos makatotohanan dahil sa ngayon ay nagaganap ito.

III. Layunin ng Akda

Ang akda ay naglalahad na hindi lahat ng tao ay pantay pantay. At may mga taong dinadaan sa dahas upang makamit ang kanilang kagustuhan.

IV. Tema o Paksa ng Akda

Ang teksto ay makatotohanan at napapanahon. Ang paksa ng teksto ay walang muwang ang mundo sa kanya.

V. Mga Tauhan / Karakter sa Akda

Adong- 12 gulang na bata. Batang pulubi Aling Ebeng- matandang pilay sa tabi ni adong sa dakong luwasan ng simbahan. Bruno- isang siga nakinatatakutan ni adong.

VI. Tagpuan / Panahon

Ang tagpuan at panahon ay makatotohanan. Sa simbahan ng Quiapo naganap ang lahat.

VII. Nilalaman / Balangkas ng mga Pangyayari

May kaisahanang pagkakapit ng mga pangyayari mula simula hanggang wakas. Hindi naging isang gasgas ng pangyayari ang inilahad sa akda. Walang kakaiba sa nilalaman ng akda. Dati na ang mga pangyayaring may bagong bihis, anyo, anggulo, at pananaw. Ang balangkas ay sinimulan sa pagpaplano para sa kanilang kasal.

VIII. Mga Kaisipan / Ideyang Taglay ng Akda

Ang mga kaisipan ay sumalungat din. Ito ay may katotohanang unibersal, likas sa tao at lipunan. Ang akdang pampanitikan ay nagtataglay at nagpapaliwanag sa mga kaisipang umiiral, tinatanggap at pinatutunayan ng mga tiyak na sitwasyon at karanasan.

IX. Istilo ng Pagkakasulat ng Akda

May bisa ang istilo ng pagkakasulat sa nilalaman ng akda. Maayos naman maganda ang pagkakasulat parang batay sa mga totoong ngyayari. Epektibo ang paraan ng paggamit ng mga salita. Angkop sa antas ng pang-unawa ng mga mambabasa ang pagkakabuo ng akda.

X. Buod

May isang batang pulubi na nagngangalang adong hindi niya napapasin ang gabi dahil sa bata niyang katawan o mumos na pagiisip. Si aling ebeng ang kanyang katabi sa simbahan. At si bruno ang sigang iniiwasan ni adong. Gabi umuulan sa simbahan nagsisitakbuhan ang mga tao habang si adong ay nagugutom at parang naiinis sa mga taong nandidiri at kinukya siya. Kumain siya at napawi ang kanyang kumakalam na sikmura, kinalog niya ang kanyang bulsa para malaman kung mayroon pang natitira sa kanyang pera. Nahulog ang pera ni adong ng pinupulot niya ito nawala na ang mga tao at nakita naman ni aling ebeng si bruno. Tinakbuhan niya si bruno ngunit nahuli siya ni bruno napilitan siyang ibigay ang pera niya at naramdaman niyang walang pakialam ang diyos o ang lungsod sa kanya.